12 nov 2008

LA ASOCIACIÓN DE AMIGOS DEL CAMINO DE SANTIAGO ASEGURA QUE ESTÁ DISPUESTA A LLEVAR EL CASO A LA UNESCO

Asediado por las naves industriales. Así temen que se quede el Camino de Santiago en su trazado portugués a lo largo de su paso por la provincia de Pontevedra. En la actualidad, los caminantes tienen que sortear las naves de As Gándaras, en O Porriño. Si el polígono de Arrufana, entre los municipios de Mos y Redondela, se lleva a cabo tal cual está proyectado, los peregrinos tendrán que soportar su trayecto pegados de nuevo a las fábricas. Durante más de kilómetro y medio, ruta jacobea y polígono discurren a escasos 30 metros, una distancia que tampoco se multiplica en exceso en el resto del trazado en el área de Chan das Pipas.

Esta cercanía ha sido el objeto de la denuncia de la Asociación de Amigos del Camino de Santiago, que han puesto ya en conocimiento de la Consellería de Patrimonio la afectación que podría crear a la ruta. «Por el paisaje, el respeto a medio ambiente y a las miles de personas que realizan este recorrido, no se puede dar el visto bueno a este proyecto tal y como está», apunta el presidente de la agrupación, José Antonio de la Riera.

El trazado de peregrinación discurre a escasos 30 metros del futuro parque durante 1,5 kilómetros

Por todo ello desde la agrupación solicitan que el proyecto del parque sea modificado para retirarlo en un mínimo de 500 metros de la ruta. «Aunque la ley de la década de los 90 cita en 30 metros el mínimo de distancia con las construcciones, lo cierto es que no es lo mismo una vivienda que un polígono como este, de industria pesada», recuerda de la Riera.

Mámoas y camino romano

El proyecto todavía no ha llegado a la Consellería de Patrimonio, por lo que la agrupación se muestra esperanzada. Pese a todo, no dudan en recordar que están dispuestos a denunciar el caso a todos los museos, agrupaciones culturales y los miles de defensores de la ruta que están repartidos por el mundo. Incluso aseguran que podrían llegar a la Unesco, como ya hicieron en el pasado, pese a que el trazado portugués no tiene ningún reconocimiento. Esa otra lucha, la de que consiga alguna declaración, es el otro reto que manejan desde la agrupación, objetivo que podría verse empañado con el polígono, según apuntan.

Junto la actual ruta jacobea, el proyecto afecta también al antiguo trazado, el denominado histórico, y que data de la época medieval. Además, por la zona y en paralelo hay indicios también de que discurre la vía romana XIX, aunque no hay ninguna cata arqueológica realizada en la zona que pusiera al descubierto su recorrido.

Del patrimonio de esa época destaca también el miliario que se encuentra en el camino. El único de toda Galicia que conserva su ubicación original y que permanece impasible desde haces siglos en el límite entre Mos y Redondela, pese a las intenciones de trasladarlo a un museo de Pontevedra. «Miña nai e outras mulleres preñadas acudieron a protestar alí para evitar que o levasen, que xa o intentaron tres veces e nunca o conseguiron. De feito, se contaba que antigamente a xente pegaba a orella ao miliario e se podía escoitar o mar», recuerda una señora mayor con memoria prodigiosa que pasea por la zona. No es lo único de lo que pueden presumir en este área, según la asociación existen en el interior de los terrenos que ocupará el futuro parque cuatro mámoas por cuyo futuro temen.

A lo largo de todo el trayecto señalizado con flechas amarillas, los vecinos de la zona de Chan das Pipas han aprovechado para expresar su rechazo al proyecto con pintadas en la carretera y carteles pidiendo que se paralice el proyecto.

La Voz de Galicia
L.Míguez 12/11/2008

10 nov 2008

CARTA ABERTA O PRESIDENTE , VICEPRESIDENTE DA XUNTA E CONSELLERÍAS IMPLICADAS NA MASACRE MEDIOAMBIENTAL DO CHAN DAS PIPAS

Saxamonde 9 de novembro de 2008

Estimado Presidente,

Son un veciño de Saxamonde; con certeza que non sabe moi ben onde queda, pero aquí pretende construír un Polígono Industrial que lle chama de Mos-Redondela. Aínda é un proxecto polo que quixera, nesta breve carta, realizar unha pequena reflexión e estender un convite.
Nos seus discursos vostede sempre fala de grandes números. Menciona os km de estradas, autovías ou AVE; os m² de chan industrial. Son números que coloca como garante do benestar dos galegos/as. Desde Santiago son dados a falar de macrocifras e esquecer que en cada número, detrás de cada m² , baixo cada km hai persoas.
O benestar das persoas non se mide en cifras ou m². Benestar é ter como veciños outros veciños que viven en casas e non naves industriais que, todos sabemos, non son habitables. É que as noites sexan noites e non permanentes focos de luz, e cando cante o cuco non se escoite só ruído de industrias. Benestar é saber que no día de mañá os nosos fillos recibirán un mundo algo mellor que o que nós recollemos. O benestar é un sentimento de tranquilidade. E non podemos estar tranquilos sabendo que as decisións que se toman non contan co máis importante que ten este país, os seus habitantes.
Convídolle sinceramente que veña a Saxamonde, na extrema entre Mos e Redondela. Pase un domingo pola tarde coa súa familia pola área recreativa do Chan das Pipas, pasee polo Camiño de Santiago, a Vía Romana ou o recén restaurado Camiño da Auga. Se quere, pode participar do próximo magosto-serán que organizan os veciños. Veña e camiñe, como agora se pode, pola estrada que vai de Os Valos a Guizán e falase cos veciños, vexa como vivimos. Pódese asomar ata o Coto do Gran e apreciar en toda a súa extensión o Val do Maceiras. Todo antes de que se aprobe o proxecto do Polígono Industrial, claro!
Os proxectos non se poden redactar desde os despachos. Hai que pisar a terra que se pretende ocupar. Hai que falar cos veciños que se pretenden ordenar. Para facer país, para progresar, hai que saber e coñecer os nomes dos lugares e das persoas que alí viven. O progreso e a construción do país non se pode facer de costas á cidadanía.
Se finalmente vostede se acerca a este lugar, verá que é un territorio poboado, con proxectos de vida realizándose e outros por realizar. Verá que o noso monte non está desordenado, é o Polígono quen desordena e desestrutura o territorio. Encaixonado entre tres parroquias, lindando con múltiples vivendas con persoas que as habitan, con accesos perigosos, coas afectacións nas augas de traída, o Polígono nin trae progreso, nin fai país. Este polígono condena esta zona e destrúe non só o entorno e a paisaxe, senón o que é máis importante, as vidas dos veciños.
Pásese por esta terra para comprobar que o benestar non se debuxa nos planos nin se mide en m² , senón que se camiña no terreo e se valora cada día.

Reciba cordiais saúdos,